อ.วุฒิ บุญเลิศ ปราชญ์ชาวบ้านชาวกระเหรี่ยงไปรับทราบข้อกล่าวหาและขอความเป็นธรรมอัยการกรณีนายชัยวัฒน์ ลิ้มลิขิตอักษรอ้างว่าโพสต์ข้อความว่าไร่ชัยพฤกษ์อยู่ในเขตป่าสงวนแห่งชาติ หมิ่นประมาทและผิดพรบ.คอมฯ

ใบแจ้งข่าว

อ.วุฒิ บุญเลิศ  ปราชญ์ชาวบ้านชาวกระเหรี่ยงไปรับทราบข้อกล่าวหาและขอความเป็นธรรมอัยการ

กรณีนายชัยวัฒน์ ลิ้มลิขิตอักษรอ้างว่าโพสต์ข้อความว่าไร่ชัยพฤกษ์อยู่ในเขตป่าสงวนแห่งชาติ

หมิ่นประมาทและผิดพรบ.คอมฯ

 

ในวันที่ 22 กุมภาพันธ์ 2561 นายวุฒิ บุญเลิศ นักวิชากการอิสระด้านกลุ่มชาติพันธุ์กระเหรี่ยง มีภูมิลำเนาที่อำเภอสวนผึ้ง จังหวัดราชบุรี   จะไปยื่นหนังสือขอความเป็นธรรมขอให้อัยการสอบเพิ่มเติมและสั่งไม่ฟ้องคดีอาญาฐานหมิ่นประมาทด้วยการโฆษณาต่ออัยการจังหวัดมีนบุรี ในคดีที่พนักงานสอบสวนสถานีตำรวจนครบาลคันนายาวได้รับแจ้งความจากนายชัยวัฒน์ ลิ้มลิขิตอักษร ให้ดำเนินคดีกับนายสมัคร ดอนนาปีกับพวก ฐานร่วมกันหมิ่นประมาทโดยการโฆษณาและความผิดว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ฯในคดีอาญาที่ 1769/2559   เนื่องด้วยตนไม่ได้โพสต์ข้อความที่ถูกแจ้งความแต่อย่างใด ไม่มีพยานหลักฐานมาแสดงว่าในช่วงวันเวลาดังกล่าวได้มีการเผยแพร่ด้วยการโพสต์ข้อความเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์แต่อย่างใด  อีกทั้งข้อความดังกล่าวเป็นเนื้อความที่เกิดจากการตรวจสอบของสื่อมวลชนและถูกรับรู้มีการเผยแพร่ต่อสาธารณะมาก่อนหน้านี้แล้ว ซึ่งอาจเข้าข่ายกลั่นแกล้งและการใช้สิทธิทางศาลโดยไม่สุจริตต่อนายวุฒิ บุญเลิศหรือไม่

คดีนี้เป็นคดีที่นายวุฒิ บุญเลิศได้รับหมายเรียกให้ไปรับทราบข้อกล่าวหาแล้วเมื่อวันที่18 พฤษภาคม 2560 ต่อร้อยตำรวจเอก ธนศักดิ์ พ้องเสียง รองสารวัตรสอบสวนสถานีตำรวจนครบาลคันนายาวแล้ว  อ้างว่านายวุฒิได้โพสต์ข้อความเมื่อวันที่ 28 สิงหาคม 2559 ในเฟสบุ๊คชื่อ wut Boonlert มีข้อความตามคำฟัองดังนี้

“ไร่ชัยราชพฤษ์ อยู่ในเขตป่าสงวนแห่งชาติพื้นที่สำรวจถือครองตามมติครม.30มิ.ย.41 รวม 100ไร่ การตรวจสอบและร้องเรียนโดยกรมป่าไม้ตั้งแต่ปี 2551 จนถึงปัจจุบัน ล่าสุดเมื่อวันที่24มิถุนายน 2559 อธิบดีกรมป่าไม้(นายชลิศ สุรัสวดี)ได้มีหนังสือรายงานไร่ชัยราชพฤษ์ระบุชัดว่าไร่ชัยราชพฤกษ์มีเนื้อที่ประมาณ100ไร่อยุ่ในเขตป่าสงวนแห่งชาติป่ายางน้ำกลัดเหนือและป่ายางน้ำกลัดใต้ ตำบลสองพี่น้องอำเภอหนองหญ้าปล้อง จังหวัดเพชรบุรี อยู่ในพื้นที่การสำรวจถือครองตามมติครม.30มิ.ย.41มีนายไพโรจน์ ลิ้มลิขิตอักษรเป็นผู้ถือครองเนื้อที่ประมาณ73ไร่(พิกัด47P057298E1418060 N(DATUMWGS84)ซึ่งกรมป่าไม้ต้องทวงคืนพื้นที่แต่อธิบดีกรมป่าไม้กลับเพิกเฉยไม่สั่งการใดๆให้เป็นไปตามระเบียบและกฎหมายรวมทั้งยังขัดคำสั่งคสช.64/2557 ข้อ3.ให้หน่วยงานที่รับผิดชอบติดตามผลคดีป่าไม้และดำเนินการฟื้นฟูพื้นที่ป่าที่ถูกบุกรุกทำลาย ให้คืนสภาพป่าไม้ให้สมบูรณ์ดังเดิม โดยประสานงานกับหน่วยงานทุกหน่วยงานที่เกี่ยวข้องรวมทั้งภาคประชาชนและองค์กรชุมชนได้เข้ามามีส่วนร่วมในการดำเนินการอย่างจริงจัง” ซึ่งจะต้องถูกลงโทษตามข้อ4 “เจ้าหน้าที่ของรัฐผู้ใดปล่อยปละละเลยหรือเข้าไปมีส่วนร่วมกับการกระทำความผิดตามกรณีดังกล่าวข้างต้นจะต้องถูกดำเนินการทั้งทางวินัยและทางอาญาอย่างเด็ดขาดโดยทันที”ผมจึงเรียกร้องให้ปลัดกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ดำเนินการตามคำสั่ง คสช.ที่ 64/2557ต่ออธิบดีกรมป่าไม้กับพวกฯโดยด่วนที่สุดต่อไป”

อจ.วุฒิ บุญเลิศเป็นปราชญ์ชาวบ้าน และเป็นผู้ที่มีความเชี่ยวชาญในประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์กะเหรี่ยง เป็นประธานเครือข่ายกะเหรี่ยงเพื่อวัฒนธรรมและสิ่งแวดล้อม  เขตงานตะนาวศรี ราชบุรี เพชรบุรี ประจวบคีรีขันธ์  อจ.เป็นชาวกระเหรี่ยงมีอาชีพเกษตรกร ทำนาทำสวนในพื้นที่อำเภอสวนผึ้ง แต่มีบทบาทสำคัญในการเป็นตัวแทนรับมอบเรื่องจากชาวบ้านบางกลอย ยื่นเรื่องให้คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนกรณีชาวบ้านบางกลอยกรณีถูกนายชัยวัฒน์ฯ ซึ่งเป็นหัวหน้าอุทยานแห่งชาติแก่งกระจานเผ่าทำลายบ้านเรือนในปี 2543  ซึ่งเป็นคดีที่กำลังอยู่ในขั้นตอนการไต่สวนของศาลปกครองสูงสุด  อีกทั้งนายวุฒิและเครือข่ายมีส่วนสำคัญในการรณรงค์เรื่องสิทธิมนุษยชนให้กับพี่น้องกลุ่มชาติพันธุ์โดยเฉพาะชาวกระเหรี่ยง โดยเฉพาะกรณีที่นายพอละจี รักจงเจริญ ได้ถูกบังคับให้หายตัวไปเมื่อเดือนเมษายน 2557 หลังจากที่นายชัยวัฒน์จับกุมตัวแล้วจนบัดนี้ยังไม่ทราบชะตากรรมของนายพอละจี

ข้อมูลเพิ่มเติม ติดต่อ  นาย วุฒิ  บุญเลิศ โทรศัพท์ 0818113754

ข่าวที่เกี่ยวข้อง  https://www.khaosod.co.th/monitor-news/news_763059

 

 

Advertisements

Basic Skills of Information Gathering: Being an Eye-Witness in a Conflict Situation

Credit: http://www.aihrhre.org/information-gathering/

In the last week of January 2018, Cross Cultural Foundation organized a workshop in Pattani province of Thailand for young women interested to work as paralegals. Pattani is one of the three southern-most provinces of Thailand, which has been embroiled in a conflict for many years. Violence has exacerbated in the last ten years.

In this workshop, Marwaan Makan Makar, a senior journalist from Sri Lanka, gave some valuable inputs on the importance of information gathering, documentation, and sharing. This post summarizes the main points.

————————————————————————————————–

A conflict situation, or any situation, has many different stories that needs sharing with others in society. They also need to be shared with the decision makers. Each such story may involve events that occur because of the ongoing conflict.

Some events may be obvious and anyone can see them, such as a targeted attack or a bombing incident.

There are other events that need more probing. For example, the existence of military checkpoints on the roads is a fact that everyone can see. However, there may be stories hidden behind this fact. These could be the sudden increase in the number of military check points and the reasons for such increase. It could also be that people with a certain identity profile are being forced to undergo closer scrutiny at the checkpoints. Other examples could be the vulnerability of the arrested persons to being tortured or ill-treated in detention, or the pattern of recruitment and training by militants.

These stories are important. Somebody needs to tell them. And since paralegals are often the first eye-witnesses to such stories. Therefore, their ability to capture all the information related to the stories become very important.

Consider the key elements of such stories from the point of view of gathering and documenting them:

Who?

Who are the people involved – who was affected? And, by whom?

Thus, in case of an event that involves arrest of people from their homes – gather as many details about the persons arrested as possible. Also, gather details about the authorities involved in conducting the arrest operations.

What happened?

Gather details about the event and the sequence of its unfolding. For example, ‘Three officers came at 8 pm and knocked on the door. When the father opened the door, they asked the son to come out…”

When did it happen?

Note details about the date and time. Did the event happen in the evening? Was it during dinner time? Or was it during the day when men are usually working outside the home?

Where?

Note the location and any unique features of the location.

Why?

Try to gather details from others about what they thing are the reasons or motivation behind such event. Different people may have different perspectives. All these perspectives are important for developing a holistic understanding.

A participant asked – can we do anything to provide assistance at the time the event is unfolding, such as during an arrest or search operation?

Maarwan replied that at such times, local people or paralegals may not have the power to intervene and stop the operations. But what they could do is observe and absorb all information that they can. They must also document it and as soon as possible, share with those who are in a position to make the interventions. Such people could be human rights monitors, lawyers, or journalists who can do the follow-up as required by the situation.

At the end, Maarwan again stressed that in most times, journalists or lawyers engage with the event only after it has occurred. It is the local people who are the first eye witnesses and thus their testimony becomes very important. If we want to use such  testimony to fix accountability, then it is very important that they are accurate and based on facts, not on emotions and feelings.

 

Information Gathering skills handbook

In this context, we would like to introduce our handbook on information gathering and documentation. We prepared this handbook  in 2009 following a workshop with local groups in the three southern most conflict-ridden provinces of Thailand. It focuses on collection and documentation of information for the purpose of human rights monitoring.

It is available to download, in English in this link and in Thai in this link.

ISOC complains against the Manager Online must be dropped: News report on an alleged act of torture is not a crime

For immediate release on 9 February 2018

Press Statement

ISOC compaint against the Manager Online must be dropped

News report on an alleged act of torture is not a crime

On 9 February 2018, Lt. Gen. Piyawat Nakwanich, the 4^th Army Region Commander and Director of Internal Security Operations Region 4 (ISOC 4) has authorized Col Hanphon Petmuang, Commander of the Ranger Taskforce 43 and an attorney to report a case against the editors of Manager Online which has published a report “An exposé, suspect tortured to near death while in custody at a military barrack” on 5 February 2018. The undersigning organizations have the following opinions to make regarding this case;

 

1. The public holds the right to review, criticize and question state agencies and public officials. Such right is legitimate and provided for in the Constitution and in a democratic principle, particularly the exercise of such right by people affected by policies or actions of the authorities.

 

2. Journalism is obliged to provide a space or to reveal truths and issues stemming from the execution of duties by public officials. In this case, a report by local journalists in the Deep South reflects the reality of people who claimed to have been a victim of torture or abuse of power by public officials and bring it to public attention, the act of which is legitimate as a journalist.

 

3. The state is obliged to uphold human rights of all people. Therefore, when it got reported or when a complaint has been made accusing public officials of committing an unlawful act including torturing suspects in security related cases, concerned authorities are duty-bound to investigate the claim, to bring to justice the perpetrators and to prove if such news or complaint holds true or not. If either the news or complaint is found to have prima facie, the authorities shall have the duty to rectify it, if not. It has every right to explain the matter to the media or to the public.

 

4. That the alleged authorities including the Ranger Taskforce 43 or the ISOC Region 4 have reported the case to hold editors of Manager Online criminally accountable for reporting “An exposé, suspect tortured to near death while in custody at a military barrack” is not only considered a deprivation of the right to freedom of expression and the right of the public and media to hold the authorities to account, but also an indication of Strategic Litigation against Public Participation (SLAPP).

 

5. Retaliation by ISOC Region 4 simply deters potential victims of abuse by the officials making them fear to come out and complain with the public and concerned agencies. This would not just deprive the state a chance to rectify their actions in order to better uphold human rights, but also encourage some public officials to continue abusing their powers. And this would give rise to a widening gap and a mistrust between the public and the authorities which can compromise social security.

 

Based on the above reasons, the undersigning organizations urge ISOC Region 4 or the Ranger Taskforce 43 to immediately withdraw the case and stop such action.

 

1.Cross Cultural Foundation (CrCF)

2.Duay Jai Group

3.Patani Human Rights Organization Network

4. Network of women anti violence in the Deep South

 

ธีร์รัฐ บุนนาค: “หมายจับ.. กับ 19 ข้อคิด”

ธีร์รัฐ บุนนาค 

เผยแพร่ครั้งแรกในเฟสบุค

“หมายจับ.. กับ 19 ข้อคิด”

ช่วงนี้มีข่าวว่า คนร้ายโทรมาหลอกว่าเป็นเจ้าหน้าที่ของรัฐ สอบถามข้อมูลส่วนตัว เช่น หมายเลขบัญชีธนาคารหรือบัตรประจำตัวประชาชน

ข่มขู่ว่ามีหมายจับ.. พร้อมส่งรูปหมายจับให้ดู. ท้ายสุด ก็หลอกล่อให้โอนเงินให้..
อย่าเชื่อนะครับ…เพราะเจ้าหน้าที่ศาล จะไม่โทรศัพท์ไปขอข้อมูลส่วนบุคคลจากประชาชน หรือให้โอนเงินให้เด็ดขาด

หมายจับที่ส่งภาพให้ดู ก็มักจะเป็นหมายจับปลอม.. แต่คนส่วนใหญ่ ไม่เคยเห็นว่าหน้าตาหมายจับที่แท้จริงนั้น เป็นอย่างไร..

เพื่อให้ความรู้แก่ประชาชนว่าหมายจับคืออะไร.. จึงเอาตัวอย่างหมายจับของจริง ทั้งด้านหน้า และด้านหลังมาให้ดู.. น่าจะช่วยป้องกันไม่ให้คนตกเป็นเหยื่อของการหลอกลวงข่มขู่ได้..

.. ไม่ใช่เป็นการชี้โพรงให้กระรอกนะครับ.. เพราะผมเชื่อว่า… อย่างไรเสีย..
กระรอกที่ตกเป็นเหยื่อ.. มักจะมีจำนวนมากกว่า กระรอกที่มีเจตนาชั่วร้ายเสมอ .. รู้ไว้ เพื่อป้องกันครับ..

สรุปเป็นข้อคิดคร่าวๆได้ 19 ข้อ

1. หมายจับ คือหนังสือระบุคำสั่งศาล ให้เจ้าพนักงานตำรวจจับกุมบุคคลที่มีชื่อในหมาย

2. คนที่จะถูกจับ อาจเป็นผู้ต้องสงสัย ผู้ต้องหา จำเลย ผู้หลบหนีหมายเรียกของศาล หรือจำเลยที่ศาลตัดสินให้ขับไล่ แต่ไม่ยอมออกจากที่พิพาท

3. อำนาจจับเป็นของเจ้าพนักงานตำรวจ.. แต่อำนาจอนุมัติให้จับได้เป็นอำนาจของศาล

กฎหมายกำหนดให้ ตำรวจต้องมาขอศาลออกหมายจับเพื่อให้ศาลช่วยตรวจสอบว่า มีเหตุสมควรที่จะจับบุคคลใดหรือไม่ (due process of law)

4. ในความผิดไม่ร้ายแรง จะต้องมีพฤติการณ์ว่า เขาหลบหนี ตำรวจจึงขอศาลออกหมายจับได้..
ในความผิดร้ายแรง ตำรวจมาขอศาลออกหมายจับได้เลย

5. การจับคนต้องมีหมายจับ.. แต่ถ้ากระทำผิดซึ่งหน้า หรือเพิ่งทำผิดมาสดๆ .. ตำรวจจับได้ทันทีโดยต้องมีหมายจับ

6. ก่อนศาลออกหมายจับ ศาลจะต้องไต่สวนสอบถามตำรวจโดยละเอียด.. ถ้าไม่มีหลักฐานว่า เขาทำผิด.. ศาลจะไม่ออกหมายจับให้

มีหลักฐานน่าสงสัยว่าเขาทำผิด..เป็นมาตรฐานที่ตำรวจต้องดำเนินคดี

มีหลักฐานน่าเชื่อว่าเขาทำผิด.. เป็นมาตรฐานของศาลที่จะออกหมายจับ หรือหมายค้น

มีหลักฐานน่าเชื่ออย่างไม่สงสัยเลยว่าเขาทำผิด .. เป็นมาตรฐานของศาลในการพิพากษาว่า เขามีความผิดจริง

7. ถ้าศาลเชื่อพยานหลักฐานที่ตำรวจนำมาแสดงว่า เขาน่าจะทำผิด ศาลจะออกหมายจับให้ตำรวจไว้เป็นหลักฐาน
ตำรวจจะทำสำเนาหมายจับส่งไปยังสถานีตำรวจทั่วประเทศ

8. หมายจับ ต้องมีสาระสำคัญ ได้แก่ ชื่อศาลที่ออกหมาย ชื่อบุคคลที่จะถูกจับ อายุความสิ้นสุด และลายเซ็นต์ผู้พิพากษา พร้อมตราประทับ

9. การจับบุคคลตามหมาย ต้องแจ้งว่าเขาถูกจับ แจ้งข้อหาตามหมาย และแจ้งสิทธิของผู้ถูกจับ

10. ผู้ถูกจับ มีสิทธิขอให้ตำรวจแสดงตน และแสดงหมายจับให้ดู รวมทั้ง ขอสำเนาหมายจับเก็บไว้ได้ 1 ชุด

11. การจับ ต้องแจ้งสิทธิผู้ถูกจับให้เขาเข้าใจด้วยวาจาว่า เขามีสิทธิที่จะหาทนายความเพื่อขอคำปรึกษา แต่ถ้าไม่มีทนาย จะให้ตำรวจจัดหาให้ฟรีก็ได้

และเมื่อถูกถามเรื่องการทำผิด เขามีสิทธิที่จะไม่ให้การ หรือจะให้การก็ได้
เช่น จะขอพบทนายความก่อน จึงจะให้การ หรือไม่ต้องการทนายความและไม่ขอให้การเลย เป็นต้น

เขามีสิทธิที่จะแจ้งให้ญาติทราบ และมีสิทธิได้รับการรักษาพยาบาล เมื่อบาดเจ็บหรือเจ็บป่วย

12. การจับ ตำรวจต้องใช้ดุลพินิจเลือกวิธีการจับอย่างเหมาะสม

13. การใช้กำลัง จะทำได้เมื่อมีการขัดขืน หรือต่อสู้.. จะใช้กำลังมากหรือน้อย ขึ้นอยู่กับความรุนแรงของการขัดขืน. เช่น ถ้าเขายอมให้จับกุม จะใช้กำลังไม่ได้

14. การใช้อาวุธ ต้องเป็นไปตามหลัก Rule of Engagement จะใช้อาวุธได้เพื่อป้องกันเฉพาะกรณีเกิด หรือน่าจะเกิดภัยอันตรายต่อชีวิตร่างกายเท่านั้น

15. การใช้กุญแจมือ.. ใช้ได้กรณีจำเป็น เมื่อเขาขัดขืน หรือน่าเชื่อว่าจะหลบหนีเท่านั้น

กรณีตำรวจจับใส่กุญแจมือ พาเดินผ่านตลาด เพื่อให้อับอายมิใช่ป้องกันการหลบหนี แม้จะไม่มีเจตนากลั่นแกล้งส่วนตัว แต่ต้องการให้คนอื่นกลัว ไม่กล้าทำผิด ตำรวจก็มีความผิดฐานปฎิบัติหน้าที่โดยมิชอบ

16. ถ้าผู้ถูกจับสงสัยว่า เป็นหมายจับปลอม หรือลายเซ็นต์ผู้พิพากษาปลอม.. อาจโทรศัพท์ หรือไปสอบถาม ณ ศาลที่ระบุในหมายจับได้

17. หมายจับ อาจไม่ระบุชื่อผู้ถูกจับ เพราะยังไม่ทราบชื่อสกุล หรือที่อยู่ของเขา. .
แต่ศาลก็ออกหมายจับ บุคคลนิรนาม ตามรูปพรรณสัณฐานที่ระบุมาท้ายหมายจับได้ เช่น สีผิว ความสูง ทรงผม ตำหนิ ไฝ แผลเป็น หรือภาพวาด เป็นต้น

ในต่างเทศจะเรียกหมายจับที่ไม่ทราบชื่อผู้ถูกจับว่า John Doe Warrant

18. ผู้ถูกจับ อาจขอให้ศาลชั้นต้นที่ออกหมาย ทบทวนคำสั่งใหม่ได้.. แต่จะยื่นอุทธรณ์ให้ศาลสูงเพิกถอนหมายจับหรือกลับคำสั่งศาลที่ออกหมายไม่ได้

เพราะการออกหมายจับ ในขณะที่ยังไม่มีการฟ้องคดีต่อศาลนั้น เป็นขั้นตอนการรวบรวมพยานในชั้นสอบสวนของพนักงานสอบสวน..

เพียงแต่กฎหมายกำหนดให้องค์กรศาลเข้ามาช่วยดูแลก่อนการใช้อำนาจของฝ่ายบริหารเท่านั้น ..

เมื่อยังไม่มีการฟ้องคดี.. การออกหมายจับนั้น จึงไม่ใช่การใช้อำนาจพิจารณาคดีในชั้นศาล ..ศาลอุทธรณ์ฎีกา จึงรับไว้อุทธรณ์ไม่ได้..

19. หากเป็นหมายจับจริง มีข้อผิดพลาดอื่นๆ เช่น ชื่อสกุลในหมายจับตรงกับเรา แต่เราไม่ใช่คนทำผิด
เราทำผิดจริง แต่คนละข้อหากับที่ระบุในหมาย หรือ
หมายจับหมดอายุความแล้ว เป็นต้น

เราควรโต้แย้งไว้เพื่อให้ตำรวจตรวจสอบยืนยันก่อน.. และหากต้องลงชื่อรับทราบด้านหลังหมาย หรือเอกสารใดๆ ก็ควรระบุข้อโต้แย้งของเราไว้เป็นหลักฐาน..

แต่หากโต้แย้งแล้ว.. เจ้าพนักงานตำรวจไม่รับฟัง.. ก็ต้องเตรียมเงินหรือหลักทรัพย์ประกันตัว.. แล้วปรึกษาทนายความเพื่อหาทางต่อสู้คดีต่อไป

สุดท้าย ขออนุญาตฝากข้อคิดให้ท่านผู้พิพากษาครับ

โดยทฤษฎี.. หมายจับที่จับตัวได้แล้ว ย่อมสิ้นผลโดยอัตโนมัติ .. ไม่ต้องสั่งยกเลิกเพิกถอนอีก..

แต่มีหลายคดีนะครับ.. ที่ตำรวจเอาหมายจับเก่ามาจับจำเลยอีก เพราะไม่ทราบว่า จำเลยคนนี้เคยถูกจับมาแล้ว

ในทางปฎิบัติ จึงควรมีคำสั่งเพิกถอนหมายจับเดิมนั้นด้วย..เพื่อเจ้าหน้าที่ศาลจะได้ทำหนังสือแจ้งให้ตำรวจทราบ..

.. จะได้ไม่มีข่าว..จับแพะจากหมายเก่า ..ให้สังคมเอาไปเล่าให้เป็นกระแสอีก.. เขาเดือดร้อนกันครับ..

ควรมิควรแล้วแต่จะโปรด

รายงานภาคประชาสังคมเรื่อง การพัฒนาที่เป็นธรรม การติดตามและการทบทวนการดำเนินการตามเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน และการพัฒนาที่เป็นธรรมสำหรับหญิงชนเผ่า

รายงานภาคประชาสังคมเรื่อง การพัฒนาที่เป็นธรรม การติดตามและ

การทบทวนการดำเนินการตามเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน

และการพัฒนาที่เป็นธรรมสำหรับหญิงชนเผ่า

ถึงแม้ว่าสถิติและข้อมูลสารสนเทศต่างๆที่ได้นำเสนอในรายงานฉบับนี้จะเป็นข้อมูลสถิติของผู้หญิงชนเผ่าก็ตามแต่ผู้หญิงที่อยู่ในพื้นที่ห่างไกลในชนบทตลอดทั่วประเทศไทยก็กำลังเผชิญกับสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกันและกำลังถูกทอดทิ้งจากวาระการพัฒนา การที่ประเทศไทยมีความมุ่งมั่นต่อเป้าหมายการพัฒนาและเป้าประสงค์ในหลายเป้าหมายจึงนับเป็นโอกาสอันดีที่องค์กรผู้หญิงจะได้ร่วมทางานกับองค์กรภาคประชาสังคมกระแสหลักอื่นๆ ในเรื่องการพัฒนาที่ยั่งยืนเพื่อบูรณาการความจำเป็นเร่งด่วนของผู้หญิงเข้าไปในข้อเสนอของภาคประชาสังคมที่มีต่อรัฐบาลและติดตามความคืบหน้าในการดาเนินการ และด้วยการบูรณาการที่กล่าวมาข้างต้นนี้เอง องค์กรภาคประชาสังคมซึ่งทำงานอยู่ในส่วนอื่นๆก็จะมีความสามารถเพิ่มขึ้นในเรื่องเพศภาวะและการพัฒนาที่เป็นธรรม

สำหรับในประเทศไทยนับว่ามีความสำคัญอย่างมากในจะเน้นย้าถึง “การไม่มีหญิงชนเผ่าถูกทิ้งไว้ข้างหลัง” ย่อมหมายถึง “การไม่มีคนไทยถูกทิ้งไว้ข้างหลัง” ในการบรรลุเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนนั่นเอง โดยเฉพาะเป้าหมายที่ ๑, ๒ และ ๕ นอกจากนี้ “การไม่มีหญิงชนเผ่าถูกทิ้งไว้ข้างหลัง” นั่นคือการตระหนักถึงการพัฒนาที่เป็นธรรมโดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรลุซึ่ง ความยุติธรรมที่มีการจัดสรรใหม่ ความยุติธรรมทางสังคมและความยุติธรรมทางเพศ หนทางที่จะนำเราไปสู่การลดความเหลื่อมล้ำของประเทศต่างๆ ระหว่างคนรวยกับคนจน และระหว่างชายและหญิงได้นั้น จำเป็นต้องแก้ปัญหาโครงสร้างซึ่งเป็นอุปสรรคและอยู่ภายในระบบต่างๆของโลกาภิวัฒน์แนวเสรีนิยมใหม่และในลัทธิทหารซึ่งล้วนเป็นสิ่งที่ทำให้ระบบชายเป็นใหญ่ดำรงอยู่ได้และเป็นอุปสรรคต่อความยุติธรรมทางเพศตลอดมา

เป็นสิ่งจำเป็นที่จะต้องให้ความสาคัญกับ ความคิดเห็นของผู้หญิงชนเผ่า การให้โอกาสกับผู้หญิงชนเผ่าและภาคประชาสังคม ประเด็นเรียกร้องจากพวกเขาเกี่ยวกับการพัฒนาที่เป็นธรรมจะต้องได้รับการแก้ไข

อ่านรายงาน